Alınca'ya köy demek biraz abes kaçar bence. Bu acayip manzaralı, kartal yuvası kılıklı yamaca kurulmuş belki 20 haneli bir mahalle ancak. Ortalıkta kimse yok. Bi evden bize "Hello, hello" diye seslenen ufaklıklara soruyor ve Bayram'ın evini buluyoruz. Evde kimse yok gibi. "Aç kaldık" galiba diye düşünüyoruz ama yapacak bir şey yok. "Bari biraz dinlenelim" diyerek, ortalığa yayılıyoruz. Yaklaşık bir saat sonra köyün öğrencilerine servis hizmeti veren Bayram geliyor. Hanımının işi varmış, bu yüzden yemek işi olanaksız. Zaten ev de kilitli. "Siz keyfinize bakın, dinlenin!" diyerek yanımızdan ayrılıyor. Biraz daha oturup, cebimizdeki fındık ve bademleri yiyerek bol bol su içiyoruz. Güzel bir şekerleme sonrası yolcu yolunda gerek artık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder