Zorluk insanı Kate Clow abla, Gey'e giderken de sapa bi rota hazırlamış tabii, kestirme görünmekle beraber yine inişli ve çıkışlı keçiyolu kafası. "Aman Tuğrul, düşünme bile!" diyerek vazgeçiriyorum kuzeni. Tamam, asfaltta yürümek çok enteresan değil —üstelik güneş de tepenizden sizi gözetliyorsa— ama en azından düz bir yol :) Alınca'daki "Hello, hello" tayfasıyla vedalaşıp, yoldan yürümeye devam ediyoruz. Bu arada bir araba geçerse otostop yapacağız mutlaka ama Bayram'ın evinin terasında uyuklarken yoldan geçen tek araç da Bayram'ın kullandığı okul servisiydi. Neyse... Asfaltta tempolu bir şekilde yürürken, Çoban Yusuf'la merhabalaşıyoruz. Kendisi Alıncalı'ymış. Her gün motorla buralara gelip, keçilerini otlatıyormuş, akşam da motorla eve dönüş. Elemanın rutini bu yani :) Yusuf'un sakin temposuyla yol alırken aşağılardaki sessiz plajlar da bize göz kırpıyor sanki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder