Yürümeye devam ederken hayvanları için ot toplayan bu teyzeyle merhabalaşıyoruz. Bu yörenin kadınları kesinlikle daha rahat. Bunda turizmin payı büyük sanırım. O'na klasik ve anlamsız "Bu işi yapacak başka biri yok mu?" diye soruyoruz, O da başını sallayıp, "Çocukların gurbette olduğunu, kocasının da arı kovanlarıyla uğraştığını" söylüyor. Sohbet ederek köyüne, daha doğrusu mahallesi olan Avlanlı'ya geliyoruz. Kendisi "İsterseniz size yemek pişiririm" diyor ama evini pek gözüm tutmuyor nedense :) "Biz Boğaziçi'ne doğru yürümeye devam edelim" diyoruz ama yolumuza hep yukarıdaki gibi arsız, ona buna havlayan köpekler çıkıp, duruyor. Köyün girişinde kamyonetiyle sebze satan amca "Ben birazdan sizi yakalar, Boğaziçi'ne bırakırım" diyor. Otostop fantazimizi de böylece gerçekleştirmiş olacağız sanırım :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder