Rakım giderek yükselirken, patikanın zorluk derecesi de artmaya başladı. Zaten daha 3 gün önce arkadaşlarımla yemek yerken, Likya Yolu konusu açılınca, Erdem'in Amerikalı eşi Erika, yolu babasıyla yürüdüğünü, özellikle Faralya Yolu'nun çok zor ve yorucu bi etap olduğunu söylemişti. Ben bu muhabbeti çoktan unutmuştum tabii. Neyse, allahtan hava serindi ama dediğim gibi parkur sertleştikçe ve rakım hızla yükseldikçe benim nabız sayım da yükseliyordu haliyle. Tırmandıkça daha hızlı nefes alıp-verdiğim için daha sık mola vermeye başladım tabii. Tuğrul da tık yok bu arada. Eleman "Terminator" tadında tırmanıyor. Allahım, ne işim var benim burada!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder